Τα τελευταία χρόνια η λέξη φασισμός κυκλοφορεί σε όλα τα στόματα, από τα κεντρικά δελτία των ειδήσεων μέχρι τις κουβέντες στις καφετέριες. Ο φασισμός, όμως, δεν είναι κάτι που εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια, αλλά υπάρχει από τον προηγούμενο αιώνα. Ο καπιταλισμός δημιουργεί τις συνειδησιακές προϋποθέσεις που χρησιμοποιεί ο φασισμός, οι οποίες εντείνονται και εκδηλώνονται έντονα σε περιόδους οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Ο φασισμός έχει τις ρίζες του στην πρώτη μεγάλη κρίση του καπιταλισμού την δεκαετία του ’20 και στον μεσοπόλεμο, τότε που το φασιστικό κίνημα εμφανίστηκε και έγινε μαζικό σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, με αποκορύφωμα την άνοδο του Χίτλερ στη Γερμανία. Την περίοδο αυτή η Γερμανία περνούσε και αυτή μεγάλη οικονομική κρίση, με εξωτερικά χρέη και κοινωνικές αναταραχές. Αντίστοιχα και στην Ελλάδα, από την έναρξη της οικονομικής κρίσης το 2009 ο φασισμός έχει ξαναέρθει στο προσκήνιο, με την εμφάνιση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής. Με την ακραία και γρήγορη φτωχοποίηση των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται ως άλλος «Μεσσίας» και «απελευθερωτής».
Κι έτσι βλέπουμε στο σήμερα, σε όλη την Ευρώπη την άνοδο του φασισμού, από τους ακροδεξιούς του Κιέβου μέχρι τους αντί – ισλαμιστές εθνικιστές στη Γερμανία, από την απόπειρα δολοφονίας του αντιφασίστα στην Ιταλία μέχρι την εκρηκτική άνοδο της ακροδεξιάς και του αντισημιτισμού στη Γαλλία. Αυτό δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, καθώς η έννοια της εθνικής ενότητας, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης του συστήματος και πολιτικής αστάθειας, είναι χρήσιμο εργαλείο και έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από τα κράτη για να εξομαλύνουν τον ταξικό ανταγωνισμό. Το αστικό κράτος χρησιμοποιώντας την πλάνη του εθνικού συμφέροντος, δημιουργεί την ψευδαίσθηση ενιαίων συμφερόντων μεταξύ ντόπιων αφεντικών και εργατών ενάντια σε άλλα έθνη, στρέφει τα καταπιεζόμενα στρώματα το ένα ενάντια στο άλλο , αφήνοντας τον πραγματικό εχθρό στο απυρόβλητο.
Έτσι και εδώ διαγράφεται ξεκάθαρα ο ρόλος της Χρυσής Αυγής. Ο κυρίαρχος εκπρόσωπος του νεοναζισμού δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κατωτέρων στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση, όπως επιδιώκει να πείσει με τον «αντισυστημικό» του λόγο, με τα συσσίτια, τα δωρεάν μαθήματα και την εύρεση εργασίας (προφανώς μόνο για Έλληνες). Προσφέρει φθηνό εργατικό δυναμικό στο κεφάλαιο εντείνοντας τον ανταγωνισμό μεταξύ Ελλήνων και ξένων εργαζόμενων προς κέρδος του κεφαλαίου. Λειτουργεί κατασταλτικά στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες, νομιμοποιεί την κρατική βια σε μετανάστες (σκούπες, κέντρα κράτησης, δολοφονίες), καλλιεργεί τα αντιδραστικά/αντι-κομμουνιστικά αντανακλαστικά. Χρησιμοποιείται ως ο άλλος πόλος για να προκύψει η θεωρία των δύο άκρων, και μέσα από τη στάση της στη Βουλή υποστηρίζει τις αντιεργατικές μεταρρυθμίσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίου πλούτου. Επιβεβαιώνεται ο ιστορικός ρόλος του φασισμού που δεν είναι άλλος από την διάσωση του ίδιου του καπιταλισμού.
Ταυτόχρονα, βάζει στο στόχαστρο εθνικές και άλλες μειονότητες (τσιγγάνοι, μετανάστες, LGBTQ κοινότητα) νομιμοποιεί περαιτέρω την ήδη υπάρχουσα περιθωριοποίηση των οροθετικών, των ψυχιατριζόμενων, των ΑμεΑ και αναπαράγει σεξιστικά στερεότυπα. Τέτοιες αντιλήψεις μολύνουν όλους τους τομείς της κοινωνικής δραστηριότητας, και ως εκ τούτου, είναι πολύ σημαντική η πάλη μας ενάντια στην διαιώνιση τους.
Όλα αυτά τα ζούμε έντονα και στις γειτονιές μας. Η παρουσία της Χ.Α. είναι εμφανής εδώ, τόσο στους δημόσιους χώρους (μοιράσματα, εκδηλώσεις) όσο και στα ψηφοδέλτια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σ’αυτές τις γειτονιές πολλές φορές έχουμε δει κρούσματα νεοναζιστικών επιθέσεων, με ακραία παραδείγματα την απόπειρα δολοφονίας του μαθητή στο Π. Φάληρο και τους άγριους ξυλοδαρμούς μεταναστών. ‘Αλλωστε, αυτές οι γειτονιές έχουν «παραδοσιακά» μια σχέση με τη δεξιά όπως φαίνεται και από τα εκλογικά αποτελέσματα και ήδη, πριν από το 2010, είχαν υπάρξει τα πρώτα σημάδια παρουσίας της Χρυσής Αυγής. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Άλιμος είναι από τις λίγες περιοχές στις οποίες η Χ.Α. διατηρεί ακόμα τα γραφεία της.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα πως απαντάμε σήμερα στη απειλή της Χρυσής Αυγής. Μας είναι προφανές ότι ο δρόμος που έχει επιλέξει το κράτος για την αντιμετώπιση της, μέσα από τις διώξεις των μελών της, δεν πρόκειται να πατάξει το φασισμό (βλ. εκλογικά αποτελέσματα 2015). Θεωρούμε τις διώξεις ένα οδόφραγμα στην δράση των φασιστών, αλλά γνωρίζουμε πως δεν θα ξεμπερδέψουμε τόσο εύκολα μαζί τους. Δεν επαναπαυόμαστε στους κρατικούς μηχανισμούς. Ο αντιφασισμός δεν είναι υπόθεση σωτήρων, αλλά των καπιεσμένων. Οι μόνοι αγώνες ενάντια στον φασισμό που έχουν αποτελέσματα είναι οι μαχητικοί και κοινωνικοί αντιφασιστικοί αγώνες. Για τους λόγους αυτούς, καθώς και για να καλύψουμε την απουσία αντιφασιστικής παρέμβασης στις γειτονιές μας, προβαίνουμε στην συγκρότηση Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας στις περιοχές του Αλίμου και του Παλαιού Φαλήρου. Λειτουργούμε με αντι-ιεραρχικές και οριζόντιες δομές, αυτο-οργανωμένα και στην βάση της συνδιαμόρφωσης.Επιδιώκουμε την συμμετοχή μας τόσο σε αντιφασιστικούς όσο και σε εργατικούς αγώνες, γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε τον αντιφασισμό ως ξέχωρο από τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες. Στοχεύουμε στον συντονισμό με άλλες αντιφασιστικές ομάδες, με στέκια, καταλήψεις και συλλογικότητες, πρωτοβάθμια σωματεία, εργατικές λέσχες και πρωτοβουλίες γειτονιών και κάθε πολιτικό μόρφωμα που στρατεύεται ενάντια στον φασισμό και τον καπιταλισμό. Στεκόμαστε απέναντι στους θεσμούς του κράτους και αντι-προτάσσουμε την από τα κάτω οργάνωση και την αντικαπιταλιστική πάλη.
Η Χρυσή Αυγή έχει δείξει το πραγματικό της πρόσωπο με απροκάλυπτες δολοφονίες, όπως αυτή του Παύλου Φύσσα. Όποιος υποστηρίζει το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής είναι συνένοχος στις πράξεις της. Σε τελική ανάλυση, έχουμε σιχαθεί την παρουσία των ναζί στις πλατείες και στους δρόμους μας. Ας μην τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί.
Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δε θα πεθάνει μόνος
Τσάκισέ τον
Αντιφασιστική Πρωτοβουλία
Αλίμου – Παλαιού Φαλήρου